de zee op

Alsof er geen einde aan komt gaan we ook vandaag weer vroeg het bed uit. We worden om half acht opgehaald om met een boot de zee op te gaan. Het is al warm en we plakken aan alle kanten zonder dat je ook maar enige vorm van inspanning levert. We gaan met drie andere mensen in een auto naar een klein plaatsje verderop dat ook de ingang is naar het Nationale Park, dit is een stuk beschermde zee waar de bultrug walvissen komen om te paren. We gaan de zee op met een open boot en al snel wordt er via de telefoon iets door gegeven. We maken meer vaart en dat doet ook een boot naast ons. Een stuk verder ligt een boot bijna stil en iedereen aan boord staat om zich heen te kijken. Ineens wordt de redelijk kalme zee verstoord door een paar opduikende dolfijnen.
De boot vaart een beetje door en de dolfijnen zwemmen nu voor ons uit en komen om de beurt boven om adem te halen. Ze zijn even speels om dan weer in de diepte te duiken op zoek naar eten. Na ongeveer tien minuten gaan we weer verdere en laten we de dolfijnen met rust. We varen verder en de zee is zeer kalm. Het uitzicht naar het land toe is spectaculair. Je ziet de verlaten stranden en de palmen op het strand met daarboven uit tornend de bergen die geheel groen zijn en daar weer achter de hoogste bergen die zich weer in wolken hullen. Het is bijna of er nog geen mens voet aan land heeft gezet.
Weer een half uurtje verder wordt er weer gebeld en gaan we er met een noodgang vandoor op zoek naar de volgende happening. We komen ter plaatse en het blijkt te gaan om een groep dolfijnen met een kleintje. Het jonkie is erg speels en tuimelt steeds boven het water uit. Om de groep niet al te veel in de stress te maken gaan we na een minuut of tien weer verder.
Onderweg zien we zeeschildpadden en vliegende vissen en een groep zwarte tonijnen die zich aan het voeden zijn.
We varen door en gaan naar "Window Beach". Het is inderdaad een strand tussen twee bergen en geeft als een raam een inkijk in het landschap. Het grappige is dat dit het strand is waar we gister gezeten hebben en we zien het dus nu vanaf zee. Ook de grotten die we gister zagen zien we nu vanaf de andere kant en de "bergen" lijken wel gatenkazen. "Met laag water kan je met de boot er doorheen varen", zegt de kapitein.
Volgende bestemming is een rots waar we gaan snorkelen en op de rots is een grote colonne fregatvogels die daar nestelt.
Als we van de boot af in het water gaan is er een meer en grotere vissen dan met het vorige snorkel avontuur. Er zijn papegaaivissen en poetsvisjes en echt een redelijk bonte verzameling vissen die ik nog niet gezien had. Na wat gesnorkeld te hebben zitten we ineens in een school vissen die niet echt van ons geschrokken zijn.
Terug aan boord krijgen we watermeloen en ananas. Ook een flesje water ontbreekt niet om het verloren vocht weer aan te vullen.
Langzaam aan gaan we terug en worden we nog één keer gebeld en moeten we naar een andere boot toe daar deze averij heeft opgelopen.
Na de andere passagiers mee genomen te hebben en we weer aan wal zijn kunnen we even bijkomen met een cola en dan worden we met een noodgang door een vrouw in een auto weer naar het hotel gebracht. Wat nu te doen, want we hebben nog heel de middag. We vragen wat er nog te doen is in deze omgeving en of er ergens wat verkoeling te verkrijgen valt in de vorm van een waterval. Jazeker, is het antwoord van de man achter de receptie. Een stukje verder is een waterval en daar kan je ook zwemmen.
Het is zes kilometer verderop en de weg is onverhard en leid soms langs diepe afgronden. Onderweg steekt er nog een neusbeer de weg over en maakt zich weer snel uit de voeten. Aan het einde van de weg is een restaurant en vanaf daar moeten we te voet verder. Je hoort de waterval al van verre en als we er zijn blijkt dat deze uit verschillende etages bestaat. Tussen iedere waterval is een soort van poel met kristalhelder water. We spoeden ons in de badkleding en nemen een duik. Het water is koud maar verkwikkend. In het water zitten kleine visjes en zoetwater garnaaltjes.
Het wordt al laat en we krijgen honger, we gaan na een uurtje terug en denken over wat er morgen gedaan kan worden. Eigenlijk staat er een wandeling op het programma met een tuinman. Dat moet twee uur duren en de man spreekt alleen maar Spaans. Cees heeft een beter idee, we gaan morgen vroeg naar Corcovado, dat is een stuk ongerept oerwoud dat ook de amazonen van Costa Rica wordt genoemd. Dat gaan we doen alleen moeten we dan om 7 uur 's morgens weg. Dus weer vroeg naar bed.
Toen ik dit zat te typen zaten we buiten op de veranda en schoof er door het donkere woud een gordeldier en viel er ineens een grote kikker op het terras. Ook werd ik bijna aangevlogen door een grote cicade. We zijn maar naar binnen gegaan.