De eerste dag op Koh Tao

Het is lastig wakker worden na de eerste nacht op een zacht bed. We gaan vandaag kijken in hoeverre dit eiland zich laat verkennen. De bedoeling is een brommertje te gaan huren en te kijken hoe ver we kunnen komen. Maar eerst ontbijten. Daarvoor moeten we naar het strandje waar het restaurant aan gevestigd is. Er lopen erg veel medewerker in de bediening en je hoeft maar een kick te geven en ze staan voor je klaar. De warmte heeft al aardig zijn intrede gedaan in het lijf en een bak yoghurt is meer dan voldoende. Na nog een tweede bak koffie is het tijd om het stadje, nou ja meer een straatje, in te gaan. Er staan brommers in overvloed. Bij een winkeltje waar brommers staan met voldoende profiel, het ziet er hier namelijk bergachtig uit, blijven we staan. "Allo, ho ar ju" klinkt het vanachter het bureau dat vol staat met brommeronderdelen. "Wan to rent motor?". Ja, dat willen we wel. Na het nodige papierwerk wordt om het paspoort gevraagd want dat wil hij als onderpand. Laat Cees dat nu net niet willen afgeven er er wordt demonstratief en groot kruis door het contractje gehaald. We gaan wel ergens anders heen. Ondertussen loopt het kwik al aardig op en er is niet veel wind.
De volgende uitspanning met brommers met profiel wordt aangedaan. Ook deze wil een onderpand maar 5000 bad (110 euro) is voldoende, oh ja en een rijbewijs. Het rijbewijs moet worden gehaald en het lijkt alweer warmer maar daar gaan we dan. Officieel moet je hier links rijden maar er is geen mens die zich daar aan houdt dus is het af en toe verwarrend. Ook iets dat er uit ziet als een rotonde wordt zonder schroom aan alle kanten gepasseerd. Zelfs kleine kinderen die naar school gaan bewegen zich voor op de brommer en zitten dan doodleuk met z'n vieren op zo'n apparaat.
Het kaartje dat we hebben ziet er reete eenvoudig uit want er staan maar een paar wegen op. Helaas is de praktijk een stuk lastiger. Er lopen allerlij wegen overal heen maar ze lopen vooral dood. We proberen richting "shark bay" te rijden. Een snorkel plek waar haaien zouden zitten. We belanden echter, geheel toevallig, boven op een berg. OK, terug dan maar en opnieuw beginnen. Cees heeft ook in de gaten gekregen dat we niet het beste brommertje hebben gekregen en het achterwiel heeft een eigen leven lijkt het. Het wil ons continu inhalen of een andere kant op als wij. Het lijkt wel los te zitten in het frame.
Onverdroten gaan we verder en proberen het via een ander weggetje. Dit weggetje loopt echter bijna verticaal omhoog om over te gaan in een zandpad. Ook dit wordt niets.
Het lijkt wel multiple choice, de volgende zal dan wel goed zijn.
We nemen weer een andere weg om te kijken waar we dan uit komen. Ook deze weg is zeer steil en we kunnen niet harder dan een kilometer of 20. We passeren een geparkeerde auto om vervolgens oog in oog te staan met een ander brommertje met twee Thaise jongens erop. Zij hebben ook geen enkel benul waar gereden moet worden want zij houden gewoon rechts aan en met dank aan onze geringe snelheid is er niets ernstigs gebeurt. Alleen een paar trillende handen en knieën. Eerst maar even een sigaret voor de schrik en vervolgens neemt Cees het wijze besluit, wat ik al een uur eerder had willen zeggen, om maar terug te gaan en aan het strand te gaan liggen. Morgen hebben we toch een bootje en zien we waarschijnlijk het hele eiland toch wel.
We rijden terug en Cees komt tot de ontdekking dan zijn pols behoorlijk zeer doet. Deze werd geraakt door het stuur van de andere brommer.
Aangekomen bij het hotel duiken we op een verhoging op palen waar een groot matras op ligt en aardig in de schaduw gelegen is. We gaan de zee in om te snorkelen en het is weer allemaal goed. We hebben ook Zwemschoentje gekocht dus geen paniek meer als we op een zeekomkommer gaan staan. We zwemmen via een rotsige kust een flink eind de zee in en al snel wordt het dieper. Het koraal ziet er fascinerend uit en de vissen die er zwemmen hebben al gauw onze ervaring van daarvoor doen vergeten. Nog een stukje verder ligt een wrak dat al aardig door koraal is overwoekert en in de openingen zien we een grote school vissen die daar gewoon een beetje hangt. Je kan ze bijna aanraken maar als je te dicht bij komt zie je een muur van vis weg deinzen. Al snel komen we bij de aangewezen vaarroute voor de bootjes en we zwemmen langzaam terug. Ook nu weer is het koraal fantastisch. Er is wel een groot gedeelte verwoest door de schepen maar toch ben ik nog nooit zo dicht bij zoveel en zo groot koraal geweest.
Na flink wat gezwommen te hebben, waar je best moe van wordt, gaan we terug naar de kust waarna ik min of meer naar de masseuse gestuurd wordt daar ik toch niet echt rust in mijn kont heb om rustig te gaan liggen.
Een klein stukje verder op het strand staat een huisje waar een dame zit en op het bord staat welke massage hoeveel kost. "Massage?" Zei het vrouwtje dan amper boven mijn middenrif uit komt. Ja graag, zeg ik, schouders en rug. OK, en ze gebaart me mijn schoenen voor het trapje uit te doen en mijn voeten af te spoelen met water dat in een grote pot staat naast de ingang. Met een kleiner bakje giet ik het water over mijn voeten en neem het trapje omhoog om daar plaats te nemen op een matras op de vloer. Ze begint met een soort van menthol op mijn rug te smeren en dan een laken daar over heen te leggen. Vervolgens voel ik hoe ze naast mij plaats neemt en gaat ze naast mijn wervels beginnen met te drukken. Je zou denken dat je in de vakantie alleen maar prettige dingen zou ondernemen en niet vrijwillig op de pijnbank gaat liggen maar ik heb toch het idee dat ik het laatste gedaan heb. Ik weet niet waar ze de kracht en het gewicht vandaan haalt maar ik heb het idee soms dat er toch een olifantje verstopt zat in een kastje dat nu op spietsen het zwanenmeer aan het dansen is op mijn rug. Naderhand voel je wel verlichting maar op het moment zelf vraag je je af "waar doe ik dit ook al weer voor?".
De dag loopt op zijn einde en de zon gaat onder. Dat gebeurt hier rond een uur of half zeven dus gauw wat eten en naar bed. Morgen wacht er een bootje.