Op verkenning in het zeeaquarium
Blijf op de hoogte en volg Rens
08 Maart 2014 | Thailand, Ban Hat Rin
We zijn vroeg opgestaan want om een uur of negen wacht er een bootje op ons om ons rond het eiland te brengen. We zijn allebei stik nieuwsgierig wat het ons brengen gaat.
Gauw een bak yoghurt naar binnen en dan wachten tot de kapitein zich meld.
Er liggen nog al wat longtail bootjes op een klein stukje strand van het hotel en ook hebben ze nog twee speedboten. En hele donkere jongen, dat heb je er van als je heel de dag op zee zit, meld zich als degene die ons gaat begeleiden. We stappen in de longtailboot en gaan de zee op.
Deze is een stukje onrustiger als anders en er staan wat golven die opspatten op de boeg en onze lippen zout doen smaken. De tocht voert ons rechts om het eiland en we passeren hele grote rotsblokken die opgestapeld uit zee verrijzen. Je kan door het kristalheldere water enkele meters diep kijken en je ziet het koraal onder de boot door gaan. De zon is weer redelijk sterk en we smeren ons in.
Na een minuut of 15 komen we bij een baai aan en er wordt de langverwachte naam "sharkbay" geroepen. Er zitten hier rifhaaien maar ik heb ook gelezen dar er zusterhaaien en stierhaaien zijn. Die laatste doet me wel wat schrik aan. Die is niet echt te vertrouwen.
De plaats waar we aanmeren aan een touw is redelijk ver van de kust en het water is er diep. We hebben flippers aan dus we moeten wel springen. Cees gaat eerst, schijtert als ik ben. Snel de duikbril op en er achteraan. Laten we er maar van uit gaan dat ze banger zijn voor ons dan wij voor hun. Onder water is te zien hoezeer het koraal te lijden heeft onder het toerisme en de bootjes. Hele stukken zijn dood en afgebroken. Het water is aangenaam en voorlopig nog geen haai in zicht. Wel worden we door hele andere vissen nieuwsgierig gade geslagen en eentje wil er zelfs een hapje uit me nemen waardoor ik ze opmerk. Het zijn kleine koraalvisjes welke je bijna overal ziet. Het zijn er enorm veel en overal waar je heen gaat volgen ze je. Onder ons, en dat zal zeker een meter of 5 a 6 lager zijn zijn grotere papegaai vissen en vissen waar ik absoluut de naam niet van weet. We zwemmen hier een minuut of 20 rond om vervolgens terug te gaan naar de boot. Geslaagd denk ik, geen haai gezien en ik leef nog.
We worden door de schipper geattendeerd dat de haaien zich een stukje verder ophouden en we worden er heen gebracht. Cees kijkt mij aan om te zien of ik het wel durf. Ik denk aan al die vette Duitsers die hier ook in het water gelegen hebben en niet in 5 minuten tijd 10 kilo zijn afgevallen dus mij zal het ook wel lukken, toch?
We varen een stukje de andere kant op van de baai en worden daar weer te water gelaten. Het is hier goed diep en het zicht goed. We kunnen dus een goed overzicht houden van hetgeen er onder ons gebeurt. Het koraal is grotendeels stuk en her en der zwemmen wat vissen maar geen haai in zicht. Na een flink stuk gezwommen te hebben wordt het water troebeler en voel ik me minder op mijn gemak. Ik steek mijn hoofd boven water om te zien hoe ver we van de boot verwijdert zijn. Deze volgt ons gelukkig en is dus niet ver weg. Ik wil niet de eerste zijn die opgeeft en gelukkig zegt Cees dat het wel genoeg is. Hij krijgt last van zijn knie door de flippers. We klimmen weer aan boord en worden weer langs een rotsig gedeelte van de kust naar een volgende baai gebracht. Bijna overal zie je op de rotsen nu dat er hutjes gebouwd zijn met uitzicht op zee. Soms is het vergane glorie maar er staan ook mooie huisjes tussen.
De volgende stop is "mango bay". Hier is een stuk dat langs de rotsige kust ligt afgezet met lijnen en het lijkt niet zo diep, totdat we hier in springen. Het koraal is hier schitterend en het zicht uitstekend. Het is echt onbegrijpelijk dat je hier zo maar tussen mag zwemmen daar koraal heel fragiel is en bij de minste aanraking door mensen al kan afsterven. Er zitten al weer meer vissen en deze keer zijn ze net zo geïnteresseerd in ons als wij in hun. Weer worden we gevolgd door een redelijke hoeveelheid visjes en ik probeer ze voor te blijven. Ook hier staan vanaf de bodem enorme colonne coraal als een overblijfsel van een druipkaars welke meters hoog omhoog groeien. Ze zijn bezet met een soort van kerstboompjes in verschillende kleuren, rood, wit, blauw en zwart wit gestreept en geel.
We gaan door naar de volgende baai en de verwachtingen zijn weer hoog gespannen. Na een minuut of 15 komen we aan en we worden weer los gelaten en zonder angst gaan we weer het water in. Weer wordt het mooier onder water en zijn er weer meer vissen en ook grotere vissen te bewonderen. We zwemmen weer wat in de ronte en zien ook de eerste roofvissen, barracuda's. Ze zijn een soort van blauwe kleur en liggen vlak aan het wateroppervlak. Als je erheen zwemt zijn ze zo weer weg. We proberen terug te komen richting boot als we een enorme school vissen zien die op een meter of 3 omder de boot een soort van bal vormt van wel een meter of 8 in diameter. Het is imposant en soms een beetje eng tegelijkertijd. Als je beter naar de bal kijkt zie je echt de afzonderlijke vissen en ook deze zijn niet klein.
Ben benieuwd wat de volgende stop in petto heeft. We gaan door naar een stuk dat "de Japanse tuin wordt genoemd. We leggen aan bij een privé eiland van de eigenaar van het biermerk "Singa". Je kan het eiland op tegen betaling van 100 bath, omgerekend 2,2 euro. De gids verteld ons dat we voor mooier koraal beter een stukje verder kunnen zwemmen verder weg van het strand. Onder weg kom ik aL een school met kleine visjes tegen die wordt achtervolgd door barracuda's en daar achter een school snappers. De barracuda's zwemmen vlak voor mijn duikbril langs en blijven enige tijd hangen. Genoeg tijd dus voor een mooie foto en waarschijnlijk doen ze dat daar ook voor. Alles voor de toeristen, zij betalen er ten slotte voor. En misschien is deze wel van "green peace" zullen ze denken.
Vervolgens wordt mijn aandacht getrokken door iets dat lijkt op een blauw groene plastic tas of iets, na er dichter bij te zijn gekomen blijkt het een anamoon te zijn waar een beetje bruinige visjes doorheen zwemmen. Een soort Nemo maar dan anders. Cees is al weer een stuk verder en ik probeer bij hem te komen maar mijn aandacht blijft getrokken worden door al het moois om mij heen en de diepte onder me ben ik allang vergeten.
Weer een stuk verder zwem ik langs een rots die is bezaaid met grote waaiers van koraal en terwijl ik daarnaar hang te kijken komt er ineens iets tussen de elvenbankjes van koraal door. In eerste instantie had ik het niet helemaal door maar naarmate er meer verschijnt van het beest begrijp ik het ineens. Het is een zeeslang. Hij is zwart met wit gestreept en vol enthousiasme begin ik foto's te maken om mezelf ineens te herrinneren dat deze beesten vreselijk giftig zijn.
Langzaam gaan we terug naar de boot en al het snorkelen blijkt toch vermoeiender dan we dachten en als we terug zijn bij het hotel komt er geen boe of bah meer uit ons.
Het is wel mooi geweest voor vandaag, nog een beetje zonnen en een happie eten en dan is de dag weer om.
Gauw een bak yoghurt naar binnen en dan wachten tot de kapitein zich meld.
Er liggen nog al wat longtail bootjes op een klein stukje strand van het hotel en ook hebben ze nog twee speedboten. En hele donkere jongen, dat heb je er van als je heel de dag op zee zit, meld zich als degene die ons gaat begeleiden. We stappen in de longtailboot en gaan de zee op.
Deze is een stukje onrustiger als anders en er staan wat golven die opspatten op de boeg en onze lippen zout doen smaken. De tocht voert ons rechts om het eiland en we passeren hele grote rotsblokken die opgestapeld uit zee verrijzen. Je kan door het kristalheldere water enkele meters diep kijken en je ziet het koraal onder de boot door gaan. De zon is weer redelijk sterk en we smeren ons in.
Na een minuut of 15 komen we bij een baai aan en er wordt de langverwachte naam "sharkbay" geroepen. Er zitten hier rifhaaien maar ik heb ook gelezen dar er zusterhaaien en stierhaaien zijn. Die laatste doet me wel wat schrik aan. Die is niet echt te vertrouwen.
De plaats waar we aanmeren aan een touw is redelijk ver van de kust en het water is er diep. We hebben flippers aan dus we moeten wel springen. Cees gaat eerst, schijtert als ik ben. Snel de duikbril op en er achteraan. Laten we er maar van uit gaan dat ze banger zijn voor ons dan wij voor hun. Onder water is te zien hoezeer het koraal te lijden heeft onder het toerisme en de bootjes. Hele stukken zijn dood en afgebroken. Het water is aangenaam en voorlopig nog geen haai in zicht. Wel worden we door hele andere vissen nieuwsgierig gade geslagen en eentje wil er zelfs een hapje uit me nemen waardoor ik ze opmerk. Het zijn kleine koraalvisjes welke je bijna overal ziet. Het zijn er enorm veel en overal waar je heen gaat volgen ze je. Onder ons, en dat zal zeker een meter of 5 a 6 lager zijn zijn grotere papegaai vissen en vissen waar ik absoluut de naam niet van weet. We zwemmen hier een minuut of 20 rond om vervolgens terug te gaan naar de boot. Geslaagd denk ik, geen haai gezien en ik leef nog.
We worden door de schipper geattendeerd dat de haaien zich een stukje verder ophouden en we worden er heen gebracht. Cees kijkt mij aan om te zien of ik het wel durf. Ik denk aan al die vette Duitsers die hier ook in het water gelegen hebben en niet in 5 minuten tijd 10 kilo zijn afgevallen dus mij zal het ook wel lukken, toch?
We varen een stukje de andere kant op van de baai en worden daar weer te water gelaten. Het is hier goed diep en het zicht goed. We kunnen dus een goed overzicht houden van hetgeen er onder ons gebeurt. Het koraal is grotendeels stuk en her en der zwemmen wat vissen maar geen haai in zicht. Na een flink stuk gezwommen te hebben wordt het water troebeler en voel ik me minder op mijn gemak. Ik steek mijn hoofd boven water om te zien hoe ver we van de boot verwijdert zijn. Deze volgt ons gelukkig en is dus niet ver weg. Ik wil niet de eerste zijn die opgeeft en gelukkig zegt Cees dat het wel genoeg is. Hij krijgt last van zijn knie door de flippers. We klimmen weer aan boord en worden weer langs een rotsig gedeelte van de kust naar een volgende baai gebracht. Bijna overal zie je op de rotsen nu dat er hutjes gebouwd zijn met uitzicht op zee. Soms is het vergane glorie maar er staan ook mooie huisjes tussen.
De volgende stop is "mango bay". Hier is een stuk dat langs de rotsige kust ligt afgezet met lijnen en het lijkt niet zo diep, totdat we hier in springen. Het koraal is hier schitterend en het zicht uitstekend. Het is echt onbegrijpelijk dat je hier zo maar tussen mag zwemmen daar koraal heel fragiel is en bij de minste aanraking door mensen al kan afsterven. Er zitten al weer meer vissen en deze keer zijn ze net zo geïnteresseerd in ons als wij in hun. Weer worden we gevolgd door een redelijke hoeveelheid visjes en ik probeer ze voor te blijven. Ook hier staan vanaf de bodem enorme colonne coraal als een overblijfsel van een druipkaars welke meters hoog omhoog groeien. Ze zijn bezet met een soort van kerstboompjes in verschillende kleuren, rood, wit, blauw en zwart wit gestreept en geel.
We gaan door naar de volgende baai en de verwachtingen zijn weer hoog gespannen. Na een minuut of 15 komen we aan en we worden weer los gelaten en zonder angst gaan we weer het water in. Weer wordt het mooier onder water en zijn er weer meer vissen en ook grotere vissen te bewonderen. We zwemmen weer wat in de ronte en zien ook de eerste roofvissen, barracuda's. Ze zijn een soort van blauwe kleur en liggen vlak aan het wateroppervlak. Als je erheen zwemt zijn ze zo weer weg. We proberen terug te komen richting boot als we een enorme school vissen zien die op een meter of 3 omder de boot een soort van bal vormt van wel een meter of 8 in diameter. Het is imposant en soms een beetje eng tegelijkertijd. Als je beter naar de bal kijkt zie je echt de afzonderlijke vissen en ook deze zijn niet klein.
Ben benieuwd wat de volgende stop in petto heeft. We gaan door naar een stuk dat "de Japanse tuin wordt genoemd. We leggen aan bij een privé eiland van de eigenaar van het biermerk "Singa". Je kan het eiland op tegen betaling van 100 bath, omgerekend 2,2 euro. De gids verteld ons dat we voor mooier koraal beter een stukje verder kunnen zwemmen verder weg van het strand. Onder weg kom ik aL een school met kleine visjes tegen die wordt achtervolgd door barracuda's en daar achter een school snappers. De barracuda's zwemmen vlak voor mijn duikbril langs en blijven enige tijd hangen. Genoeg tijd dus voor een mooie foto en waarschijnlijk doen ze dat daar ook voor. Alles voor de toeristen, zij betalen er ten slotte voor. En misschien is deze wel van "green peace" zullen ze denken.
Vervolgens wordt mijn aandacht getrokken door iets dat lijkt op een blauw groene plastic tas of iets, na er dichter bij te zijn gekomen blijkt het een anamoon te zijn waar een beetje bruinige visjes doorheen zwemmen. Een soort Nemo maar dan anders. Cees is al weer een stuk verder en ik probeer bij hem te komen maar mijn aandacht blijft getrokken worden door al het moois om mij heen en de diepte onder me ben ik allang vergeten.
Weer een stuk verder zwem ik langs een rots die is bezaaid met grote waaiers van koraal en terwijl ik daarnaar hang te kijken komt er ineens iets tussen de elvenbankjes van koraal door. In eerste instantie had ik het niet helemaal door maar naarmate er meer verschijnt van het beest begrijp ik het ineens. Het is een zeeslang. Hij is zwart met wit gestreept en vol enthousiasme begin ik foto's te maken om mezelf ineens te herrinneren dat deze beesten vreselijk giftig zijn.
Langzaam gaan we terug naar de boot en al het snorkelen blijkt toch vermoeiender dan we dachten en als we terug zijn bij het hotel komt er geen boe of bah meer uit ons.
Het is wel mooi geweest voor vandaag, nog een beetje zonnen en een happie eten en dan is de dag weer om.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
